Oktober 2019 │ Blog │ Leestijd: 2 minuten

Opgegroeid op het platteland, ben ik een enorme liefhebber van de stad. Niets is fijner dan lopend, fietsend of rijdend alle lijnen, rasters, vormen en ritmes binnen te laten komen. De kleuren, het licht, de patronen, de beweging: ik kan daar ontzettend van genieten. Als je zelf door de straten beweegt, is het alsof de gevels een symfonie voor je opvoeren, alsof de stad voor je danst. En ja, dat kan in bijna elke stad, zo heb ik gemerkt.

Details in de architectuur

Als beginnend redacteur volgde ik een lezing van Rudy Uytenhaak in de Academie van Bouwkunst in Amsterdam. De lezing was onderdeel van een reeks over het detail in de architectuur. De details die Rudy liet zien, zijn ook wel blijven plakken, maar vooral zijn verhaal over gelaagdheid in de stad kwam bij mij binnen. Over de schaalgrootten waarop je als architect acteert: op stedenbouwkundig niveau, van de schaal van het straatbeeld en de stadsgevel naar het gevelvlak en - uiteindelijk - het detail. Als je het goed doet (als architect) begreep ik van hem, dan vertel je hetzelfde verhaal op alle schaalniveaus. Dan kan iedereen je gebouw begrijpen. Ik vond het fascinerend.

Jaren later zat ik bij Renzo Piano op kantoor, in zijn dependance in Parijs. Hij had net het gebouw voor KPN in Rotterdam opgeleverd en ons interview daar was een beetje in het water gevallen. Daarom kreeg ik een uitnodiging om het in Parijs nog eens over te doen. Piano vertelde me hoe hij het verhaal van zijn architectuur opbouwt. Soms begint hij bij de stad. Maar net zo vaak begint hij bij het detail. Dan is er een specifieke oplossing - een constructieve knoop, een gevelelement, een bepaald referentiedetail - dat hem stuurt naar het ontwerp voor het gehele gebouw.